Floortje 6 jaar (16-12-2011)

De Storm

Gisteravond film gekeken: De Storm. Alles rondom de ramp heeft nog steeds mijn aandacht. Mijn ouders hebben deze meegemaakt, elk op hun eigen ingrijpende manier. Mijn vader was een jongetje van 4 dat woonde in het hoger gelegen Haamstede. Mijn moeder was een meisje van 6 en woonde op een boerderij die net zo dicht bij de dijk stond als de boederij waar het gisteren in de film om ging. En de dijk achter hun boerderij was erg zwak en brak als een de eerste dijken op het eiland door.

Mijn oma heeft mij weleens verteld hoe het was. Ze hebben zichzelf en hun kindertjes kunnen redden door ze in een roeibootje te zetten. Op een gegeven moment keek ze achterom en precies toen brak de boerderij in tweeën en stortte het voorste stuk het water in. Gisteravond zagen we dit dus ook gebeuren, bij de boerderij waarop Julia (Sylvia Hoeks) woont. Alleen kwam toen het water niet bij de dijk vandaan, maar kwam het vanuit land.

Als kind heb ik een aantal jaar op een boerderij gewoond. Het adres van de boerderij was na de ramp anders dan voor de ramp. De weg die voor het huis liep was weggespoeld, er is na de ramp een nieuwe weg aangelegd, achter het erf langs en het adres werd anders. In plaats van voor of na de oorlog is het in Zeeland vaak: voor of na de ramp.

Maar nu de film. Een verzonnen verhaal dat waargebeurd han kunnen zijn. Het verhaal zal ik hier niet vertellen, je kunt beter de film kijken. Maar ik snap zo'n schrijver niet. Waarom zo'n eind? Het moment dat Julia een zandzak pakt om mee te helpen het gat te dichten, was het moment waarop zij aanvaardt dat ze haar zoontje Ernst waarschijnlijk niet meer zal vinden. Toen had het kindje in het mandje weer moeten gaan huilen en had ze in een stroomversnelling haar zoontje bij zich moeten kunnen nemen. Dan had ik gezegd: wat een goede film! En dan niet vanwege het zogenoemde 'happy end', maar vanwege de geloofwaardigheid van de filmmaker. Geen vrouw die iemand hetzelfde leed aan wil doen als zij zelf heeft ervaren. Niet een mens doet dat volgens mij in een ramp-situatie. Scenario 2 had kunnen zijn dat de hotel-eigenaresse had ingegrepen. Dat had ik ook een sjiek einde van de film gevonden. Maar dit eind sloeg in mijn ogen echt nergens op. Verder was het wel een heerlijke avond :-)

Tomas - bijna 3 - zingt... (2)

O denneboom, o denneboom
wat zijn giraffen wonderschoon
O denneboom, o denneboom
wat zijn giraffen wonderschoon
O denneboom enz enz enz

Tomas - bijna 3 - zingt... (1)

(letters die hij niet uit kan spreken zegt hij een t voor...)

Tling tlotje tlingelingeling
Terstfeest is tetomen, mensen in de bomen...
Tling tlotje tlingelingeling...

en dan in de oneindige herhaling... :-)

Taart-ravage

Vandaag, 21 december 2011, zou mijn moeder 65 jaar zijn geworden. Zij was gek op taart, dus 21 december eten wij iets lekkers.
Vanmorgen rijd ik met de auto en een doos met 4 tompoucen naar huis. Er zit in dat stuk een vervelende S-bocht. Als een van de twee een lang voertuig bestuurt past het niet. Degene die dan al in de s-bocht rijdt kan doorrijden en degenen die de S-bocht nog in moet gaan zal dan moeten stoppen.

Ik rijd dus al in de bocht en zie dan een bus aankomen. Helaas zie ik ook dat de buschauffeur niet van plan is om te stoppen. Hij stuurt gewoon de bocht in terwijl ik ondertussen al in het rechte stukje zit! Het enige dat ik kan doen is bovenop mijn rem staan. Ik trap dus hard en snel mijn rem in, zie mijn tompoucen door de auto vliegen en daarna zie ik dat de bus rakelings langs mij heen rijdt. Mijn hart in mijn keel en de tompoucen op zijn kop op de automat.

Het is al een verdrietige dag. Toch geven wij deze dag altijd een feestelijk tintje door samen met de kinderen de verjaardag van hum oma te gedenken met het eten van een stukje taart. En tompoucen zijn ze gek op! Nu heb ik dus een doos met gehavende tompoucen. Tja, de bakker op dit dorp is meestal om een uur of 11 al helemaal uitverkocht (geloof me maar: het is echt waar). Er lagen maar 10 tompoucen ofzo, dus die zijn nu waarschijnlijk al verkocht.

Ik heb dit ook gemeld bij de vervoersmaatschappij. Ben benieuwd welk antwoord ik krijg.

Kerstkaartjesrage

Het is een hele rage op school: kerstkaartjes uitdelen. Vandaag kwam ze weer met een stapel kaartjes thuis, dus Floortje wil dat dan natuurlijk ook. Snel wat kleine kaartjes in elkaar geknutseld, printen en kleuren maar! Ze kleurt dapper door... ze moet er 22... :-) Ze mijmert zelfs al over langer opblijven, anders krijg ik het niet af. Ik denk  dat ik maar even een handje ga helpen...

Week 51

Week 51, het blijft een bijzondere week. Het is de week  na de verjaardag van ons dochtertje. 6 is ze al weer! Wat zijn we trots op haar en wat zag ze er weer mooi uit! Dat is zo belangrijk voor haar: er mooi uitzien, 't is een echte meid! En als moeder is het zo leuk om samen met haar kleren voor haar verjaardag te kopen, zo dankbaar om dat samen met haar te doen. Foto volgt snel!

Het weekend aansluitend aan haar verjaardag staat dan in het teken van de komdende verjaardag van ons eigen kerstkind. Manlief verdient toch ook een mooi cadeau. Zijn we weer in geslaagd. Een aanwinst voor de nieuwe keuken. Ook daarvan volgen foto's (na 1e kerst). We gaan in het weekend meer samen koken, lekkere dingen maken, wijntje erbij, ik kijk er naar uit!

Week 51 is ook altijd de week van de  kortste dag van het jaar, de dag waarop mijn moeder jarig was. 65 zou ze geworden zijn in 2011. 60 was ze toen ze stierf, daags na moederdag. Blijft een gedenkwaardige dag. Morgen maar eens bedenken welke taart we gaan maken ter ere van haar verjaardag. Ze was gek op taart, dus elk jaar eten wij gebak op 21 december!

En week 51 is de week voorafgaand aan kerst. Bedenken wat we 1e kerst gaan eten, wat doen we 2e kerst? Henk heeft gisteravond de nodige boeken op tafel verzameld, waarschijnlijk wordt het iets van rollade, in de oven bereiden. We hebben nu tenslotte weer een oven, dus moet en zal de over gebruikt worden!

Hard en veel werken hoort ook altijd bij week 51. Ik wil graag met een schone lei het nieuwe jaar ingaan en niet moeten werken tijdens de vakantie. Orders afronden, factureren, bureau opruimen, papierwinkel in ordners stoppen. Het geeft mij een kick als ik 'schoon' kerst in kan gaan. We gaan er weer voor! Pfff... wordt wel erg hard werken. En het was vannacht al half 2 voor ik mijn bed zag :-)

Week 51: we gaan NU van start!

Gedachten...

En toen was het weer december. Een drukke maand. Sint jarig, Floortje en Henk jarig, kerstmis, oud en nieuw en ook nog eens een schoolvakantie in deze maand. Resultaat: stuiterende kinderen, een moeder die van hot naar haar rent, een vader met de nodige zakelijke verplichtingen. 't Is me altijd wat met die decembermaand.
December is nu ook de maand waarop mijn kerst-quilt-loper op tafel mag liggen. En hij ligt er al! Met een mooi eigen-gerangschikt kerststuk er bij en een kerstster. En dan gaan automatisch je gedachten naar alle quiltplannen die ik had afgelopen jaar. Er is maar bar weinig van terecht gekomen. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant: ach, het zij zo :-)

En 2012? Ja, daar heb ik ook al over nagedacht. Het quilten mis ik enorm, ook het schrijven op dit blog. Ik heb het volgende bedacht. Ik ga dit blog misschien een andere naam geven (als dat kan) en ik ga hier over ons leventje schrijven. Leuke dingen van de kinderen, wat fotootjes plaatsen, misschien wat quiltsteekjes laten zien, ik zie wel wat het wordt.

Is het wat? Op die manier? Ik denk het wel. En mocht het werk weer wat afnemen, wie weet wat er dan op quiltgebied gebeurt. En als het werk zo blijft als het nu is: dan zijn we lekker aan het werk en is de vrije tijd voor de kinderen bestemd en niet voor lapjes!